Σβήνει το φως από τα μάτια μου κι όλα όσα έζησα μπρος μου περνάνε.
Στέκομαι εδώ στον τελευταίο σταθμό με όλα όσα αγάπησα και πήγαν χαμένα.
Δε μετανιώνω πια, όλα ή τίποτα, δάσος και ερημιά, αυτή ήταν η ψυχή μου, πάει πια.
Σαν νοσταλγώ πουλιά με παν μακριά, πόνο δεν νιώθω πια μόνο θυμάμαι.
Πάντα έλεγες πως η ζωή είν’ στιγμές, κύμα που σκάει σ’ ακτές, κερί που λιώνει.
Δε μετανιώνω πια όλα ή τίποτα, δάσος και ερημιά, αυτή ήταν η ψυχή μου, πάει πια.
Δεν κόβεται στα δύο η ζωή είναι ήλιος και μαζί βροχή κι ούτε για μια αιωνιότητα δεν θ’ άλλαζα μια μέρα απ’ αυτή.
Δεν κόβεται στα δύο η ζωή είναι κόλαση, παράδεισος μαζί κι αυτά που έζησα είτε άσχημα, είτε όμορφα ήσαν εγώ κι εσύ.
Δεν κόβεται στα δύο η ζωή είναι ήλιος και βροχή μαζί.
Πρεμιέρα και πάλι για την Ομάδα 33 την ερχόμενη Άνοιξη.
Η Ομάδα 33 ετοιμάζεται για τα επόμενα βήματα της... Την Άνοιξη θα έχουμε πρεμιέρα, ενώ παράλληλα συζητάμε ήδη τις επομενες συμμετοχές μας σε φεστιβάλ και ενδιαφέροντα projects...Μείνετε συντονισμένοι!
Ομάδα 33
----------------------------
Omada 33 is getting ready for their next steps... In Spring they are having their premiere, while they are already looking into their participation to festivals and interesting projects...Stay tuned!
Την Ομάδα 33 πλαισιώνει πλέον η μουσικός και περφόρμερ Tamara Friebel που ζει κι εργάζεται στη Βιέννη. Η Tamara συνθέτει μουσικές και τραγούδια ειδικά για την παράσταση, εμπνευσμένα από τις τρεις ιστορίες της παράστασης αλλά και την ιστορία των δύο πρωταγωνιστριών. Το πρώτο τραγούδι είναι ήδη έτοιμο και δεν μένει παρά η τελική ηχογράφηση. Αδημονούμε...
--------------------------------------
Tamara Friebel, a music composer and performer who lives and works in Vienna has joined Omada 33. She is writing music for the performance and has already finished the first song. The final recording is still pending and we are looking forward to it!
Μια γυναίκα κλείνει τη βαλίτσα της. Αφήνει ένα φάκελο πάνω στο τραπέζι. Πηγαίνει στο τηλέφωνο. Αλλάζει γνώμη. Βγαίνει από το δωμάτιο με τη βαλίτσα της. Χτυπάει το τηλέφωνο στο άδειο δωμάτιο.... Η γυναίκα στον άδειο σταθμό του τρένου με τη βαλίτσα δίπλα της. Στέκεται ακίνητη και κοιτάζει βουβή τις ράγες του τρένου.... Αυτή είναι η κοινή αφετηρία για τις ιστορίες τριών διαφορετικών γυναικών στη Νορβηγία, Γερμανία και Ρωσία. Η Νόρα, η Ιουδήθ και η Ειρήνα μοιράζονται τις ιστορίες τους με την Χριστίνα, την Άννα και την Όλια. Τρεις ιστορίες, μέσα από τις οποίες αναμετριώνται οι δύο πρωταγωνίστριες σήμερα με την απόφαση που καλούνται να πάρουν ενώ στέκονται σιωπηλές στο σταθμό του τρένου λίγο πριν το τέλος. Τρεις ιστορίες για τη στιγμή που μια γυναίκα αντικρίζει την αλήθεια - την αλήθεια για τη ζωή της, τους αγαπημένους της, τα όνειρά της και τον ίδιο της τον εαυτό.
Α woman closes her suitcase. She places an envelope on the table. She walks to the telephone. She changes her mind. She leaves the room taking her suitcase. The phone rings persistently in the empty room. The woman is now standing at the empty train station. This is the common beginning to three different stories in Norway, Germany and Russia. These are the three stories through which the two leading actresses, Maria and Faidra are telling their own story just as they are standing at the railway station facing their own dilemma. Three stories for the moment a woman faces the truth - the truth regarding her life, her loved ones, her dreams, her homeland, herself.
